GENIAL TIMELINE

Adaptacja przedszkolaków

POSTAW NA TRZYLATKA -PORADNIK -pdf

ADAPTACJA W PRZEDSZKOLU

UDANA ADAPTACJA Okres adaptacji jest niezwykle ważny i istotny. Stworzenie dziecku warunków, w których będzie w stanie przeżyć rozłąkę z rodzicami jest kluczowe, ponieważ do prawidłowego rozwoju niezbędne jest w pierwszej kolejności zapewnienie dziecku maksimum poczucia bezpieczeństwa. DROGI RODZICU!!! Zanim Maluch przyjdzie do przedszkola:

• Rozmawiaj z dzieckiem o przedszkolu, opowiedz o nowym miejscu, zasadach tam panujących, wspólnych zabawach z innymi dziećmi, posiłkach;
• Przeczytajcie książeczkę o przygodach w przedszkolu – to dobry początek udanej adaptacji;
• Poznajcie wcześniej przedszkole poprzez krótkie wizyty i udział w dniach adaptacyjnych;
• Nastaw się pozytywnie, a entuzjazm udzieli się na pewno i Twojemu Maluchowi;

DROGI RODZICU!!! Sytuacja związana z adaptacją powoduje stres zarówno w przypadku nauczycieli, jak i rodziców, ale przede wszystkim wśród dzieci. Aby pozytywnie zakończyć proces adaptacyjny dzieci – nowo przybyłych przedszkolaków wystarczy pamiętać o kilku ważnych zasadach:

• Zanim odwiedzicie przedszkole musisz pamiętać o przekazaniu dziecku informacji o nowym miejscu, opowiedz mu o tym, co można robić w przedszkolu. Warto przeczytać książkę z serii np. Julka poznaje świat – Idę do przedszkola;
• Wprowadź do swoich codziennych czynności rutynę i rytualizm działania, dzięki czemu możliwym będzie choć w pewnym stopniu złagodzenie stresu dziecka;
• Pamiętaj o nauce samodzielności dziecka, która na pewno ułatwi mu funkcjonowanie w nowym środowisku;
• Zajrzyj do przedszkola jeszcze przed rozpoczęciem roku, weź udział w zajęciach adaptacyjnych poprzedzających pójście do przedszkola;
• Zawsze dotrzymuj słowa! Przychodź po dziecko o ustalonej, stałej porze – dzięki temu wzbudzisz w dziecku poczucie zaufania i bezpieczeństwa;
• Pożegnanie przed salą przedszkolną musi być krótkie – nie rozpaczaj, gdyż Twoje emocje bardzo mocno oddziałują w tym momencie na dziecko; wykaż entuzjazm, zadowolenie, radość;
• Po kilku dniach dziecko może odczuwać kryzys, ale nie martw się, to minie. Nie poddawaj się i uzbrój się w cierpliwość, gdyż okres adaptacyjny może trwać nawet miesiąc;
• Zadawanie pytań o przeżyty dzień w przedszkolu może być dla dziecka stresujące, daj mu chwilę na oswojenie się z nową sytuacją, nie ciągnij za język;
• Zawsze pytaj nauczycieli w razie obaw i wątpliwości;

KRYZYS? MINIE! Zachęcaj dziecko i stosuj argumenty:

• W przedszkolu poznasz wiele nowych dzieci
• W przedszkolu jest mnóstwo ciekawych zabawek
• W przedszkolu nauczysz się wielu wspaniałych rzeczy
• W przedszkolu codziennie jest czas na zabawę
• W przedszkolu codziennie wychodzi się na plac zabaw lub na spacer
• W przedszkolu codziennie są ciekawe zajęcia

FAKTY O ADAPTACJI

• Lęk adaptacyjny zwykle (nie zawsze) towarzyszy dziecku przez około 1 miesiąc
• Zajęcia adaptacyjne są wielką pomocą
• Przedłużające się pożegnanie zwykle nie pomaga
• Początkowy czas pobytu dziecka powinien być krótki i stopniowo wzrastać
• Jest dużo lepiej, gdy dziecko wchodzi do Sali o własnych nogach: zrywanie dziecka z rąk rodzica to niepokój dziecka, rodzica i nauczyciela

CZEGO POTRZEBUJE DZIECKO W PRZEDSZKOLU

• Potrzebuję wygodnych ubranek: takich, w których będzie mi wygodnie w zabawach oraz które samodzielnie ściągnę i ubiorę po spaniu lub toalecie;
• Poproszę też o zestawy zapasowych ubranek i bielizny czekający w półeczce
• Lubię podpisane ubranka i buciki- gdy zapomnę co do mnie należy, pani pomoże odnaleźć moje zguby;
• Przydadzą mi się wygodne kapcie: ze sztywną podeszwą, w dobrym rozmiarze, wygodne i chroniące przed wywrotką – wiecie, czasem lubię pobiegać z kolegami, a w zbyt luźnych kapciach łatwo o wywrotkę;
• Przydadzą mi się chusteczki – mokre i suche, w końcu jestem eleganckim przedszkolaczkiem i muszę dbać o swój nosek;
• Miło być punktualnym: jestem jeszcze malutki i nie lubię się spieszyć. Wyjdźmy z domu wcześniej, tak, żebyśmy się nie spóźnili. Tyle zabaw czeka na mnie w przedszkolu!
• Nie martwcie się: jestem niewątpliwie niesamowicie dzielnym brzdącem, ale może przytrafić się tak, że kilka łez popłynie mi z oczu przy pożegnaniu. Bez obaw, to normalne! W końcu jestem jeszcze Malutki!
• Opracowała: Beata Jaszczycha

MOJE DZIECKO IDZIE DO PRZEDSZKOLA - PORADNIK ORE

ADAPTACJA DZIECKA DO PRZEDSZKOLA

Moment przekroczenia przez dziecko progu przedszkola jest niewątpliwie ważnym wydarzeniem w życiu całej rodziny, dlatego warto się do tego odpowiednio przygotować. Rodzice są dla dziecka najważniejszymi osobami i to oni pierwsi będą objaśniać mu wszystko, co jest dla niego trudne i niejasne w nowym środowisku. To oni też będą w największym stopniu kształtować stosunek emocjonalny dziecka do przedszkola.Dla wielu dzieci pierwsze kontakty z przedszkolem są źródłem przykrych napięć i strachu przed nowym, nieznanym otoczeniem. Małe dziecko może rozwijać swoje indywidualne możliwości oraz nawiązywać kontakty społeczne tylko wtedy, gdy ma zapewnione poczucie bezpieczeństwa. Owo poczucie bezpieczeństwa można kształtować poprzez stopniowe oswajanie i poznawanie nowego otoczenia. Połowa sukcesu w adaptacji malucha do przedszkola to przekonanie rodziców, że przedszkole jest najlepszym środowiskiem stymulującym jego rozwój. Jeśli rodzice są o tym przekonani, to potrafią spowodować, że maluch zapragnie bawić się z dziećmi w przytulnym i kolorowym przedszkolu. Warto wcześniej obejrzeć przedszkole i poznać panią nauczycielkę. (patrz: zajęcia adaptacyjne w przedszkolu)Przebieg procesu adaptacji zależy od ogólnego poziomu rozwoju psychoruchowego dziecka i ma charakter indywidualny. Łagodny start w środowisko przedszkolne może m.in. zapewnić opanowanie umiejętności samoobsługowych. Poziom opanowania tych umiejętności ma bowiem wpływ na poczucia bezpieczeństwa i niezależności dziecka. Przedszkole oczekuje, iż dziecko 3-letnie powinno mieć opanowane następujące czynności samoobsługowe:

• samodzielne jedzenie łyżką,
• mycie rąk,
• samodzielne korzystanie z toalety,
• zdejmowanie i ubieranie podstawowych części garderoby,
• rozpoznawanie swoich rzeczy,
• czyszczenie nosa,
• znajomość swojego imienia i nazwiska.

Przeciętny rozwój dziecka umożliwia w pełni opanowanie tych umiejętności. Jednak dzieci przychodzące do przedszkola często różnią się pod względem dojrzałości przedszkolnej, co wynika w dużej mierze z systemu wychowawczego w rodzinie. Dlatego też do realizacji powyższych wymagań i kształtowania umiejętności konieczna jest ścisła współpraca pomiędzy środowiskiem rodzinnym i przedszkolnym. Pierwszy krok dziecka w samodzielność często bywa trudny. Zatem musimy zrobić wszystko, aby ułatwić dziecku przedszkolny start i dobrze przygotować do czekających je zadań. Jak można ułatwić dziecku start w przedszkolu – rady dla rodziców

• postaraj się w początkowym okresie, odbierać dziecko wcześniej (małe dziecko ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje mu się bardzo długi),
• nie mów dziecku, że przyjdziesz po nie wcześniej, kiedy jest to niemożliwe (w ten sposób stracisz jego zaufanie i zmniejszysz jego poczucie bezpieczeństwa),
• nigdy nie strasz dziecka przedszkolem, przeciwnie staraj się podkreślać jego dobre strony,
• przyzwyczajaj swoją pociechę do urozmaiconych potraw, skończ z rozdrabnianiem pokarmów (trzylatek może już swobodnie gryźć pokarm),
• wdrażaj dziecko do przestrzegania umów i zasad,
• sprawdź, czy twoje dziecko potrafi samodzielnie wykonać proste czynności – samemu załatwiać potrzeby fizjologiczne, myć ręce, ubierać się. Jeśli ma problemy poćwiczcie razem i chwal je za każdy nawet najmniejszy sukces,
• odzwyczajaj dziecko od smoczków, pampersów, nocnika,
• pozwól dziecku uczestniczyć w przygotowaniach do przedszkola (wspólne zakupy), daj możliwość przyzwyczajania się do tych rzeczy w domu, aby w przedszkolu to wszystko nie było takie nowe, a już znajome i zarazem łatwe do rozpoznania,
• jeśli dziecko miało mało kontaktów z rówieśnikami i innymi dziećmi nadrabiaj to teraz – zaproś do domu znajome dzieci lub wybierzcie się na plac zabaw.

RADY NA PIERWSZE DNI W PRZEDSZKOLU

• stosuj w przedszkolu krótkie pożegnania,
• nie okazuj dziecku własnych rozterek zostawiając je w przedszkolu, (przekazujesz im wtedy swoje lęki),
• przygotuj dla dziecka wygodny strój do samodzielnego ubierania, który można pobrudzić,
• nie wyręczaj dziecka nawet gdyby wykonywało określone czynności niezdarnie,
• nie zmuszaj dziecka do tego, by zawsze od razu opowiadało o tym, co wydarzyło się w przedszkolu. To powoduje niepotrzebny stres, poczekaj aż samo zacznie mówić,
• nie pytaj dziecka, co i ile zjadło, ale w co i z kim się bawiło,
• jeśli dziecko przy pożegnaniu z mamą płacze, postarajcie się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata (rozstanie z nim jest często mniej bolesne),
• staraj się w miarę możliwości skracać czas pobytu małego dziecka w przedszkolu do 4-5 godzin (gdy dziecko już się przyzwyczai, możesz go wydłużyć),
• pozostaw w szafce w szatni dodatkowe ubrania, uprzedź dziecko, że gdy pobrudzi lub zmoczy ubranie, może przebrać się w czyste. Jeśli dziecko zabrudzi ubranie nie miej do niego pretensji i staraj się nie krytykować dziecka,
• pozwól zabrać do przedszkola ulubiona zabawkę – przytulankę, to często daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, przypomina dom,
• w rozmowach o przedszkolu staraj się podkreślać jego dobre strony, ale nie odbieraj dziecku prawa do własnej oceny życia przedszkolnego. Dobrze jest pozwolić dziecku się wyżalić, wysłuchać jego relacji, podtrzymać je na duchu. Warto też rozpoznać trudne sytuacje i podkreślać, że podczas nieobecności mamy dziecko powinno szukać pomocy u swojej pani wychowawczyni
• postaraj się nawiązać dobry kontakt i stałą współpracęz nauczycielkami danej grupy. Warto dowiadywać się o różne sprawy dotyczące pobytu dziecka w przedszkolu.

Akceptacja przez dziecko nowej rzeczywistości przedszkolnej zależy w pewnej mierze od akceptacji i pozytywnego nastawienia rodziców. Jeśli rodzice akceptują wychowawców, ich metody pracy i samo przedszkole, to zwiększa się akceptacja nowej sytuacji przez dziecko. Adaptacja ma olbrzymie znaczenie, ponieważ jest to mechanizm, z którego korzystamy przez całe życie. Każde dziecko ma indywidualną drogę rozwojową, każde musi przejść przez okres adaptacji w nowym środowisku.To od nas, dorosłych w dużej mierze zależy, jak długo on będzie trwał. Wszyscy chcemy, aby wychowywane przez nas dzieci były radosne i wesołe, mądre i dobre, kochane i kochające. Pragniemy, aby „wystartowały” w życie z możliwie pełnym powodzeniem, dlatego też tak bardzo ważna jest współpraca rodziców z nauczycielem w życzliwej i pełnej wzajemnego zaufania atmosferze. Mamy więc nadzieję, że z Państwa pomocą uda nam się taką atmosferę stworzyć dla dobra przyszłych przedszkolaków. Autor: Beata Jaszczycha

Psychologiczne aspekty adaptacji dziecka do przedszkola

Dlaczego tak ważna jest adaptacja? Sfera emocjonalna u małych dzieci odgrywa rolę pierwszoplanową w rozwoju. Od niej zależy aktualny dobrostan i wykorzystanie pozostałych zasobów (np.: aktywności poznawczej, ruchowej, społecznej). Ona też wpływa na późniejszą, szeroko pojętą adaptację do ciągle zmieniających się warunków życia. Łacińskie słowo adaptatio oznacza przystosowanie. Kto do kogo lub do czego ma się przystosować? Oczekujemy tego od dziecka. Ale przecież ono jest tu najsłabszym ogniwem. Z jednej strony dorośli (rodzice), z drugiej – instytucja (przedszkole). A mówi się głównie o dziecku. Na szczęście mamy już wiele doświadczeń w adaptacji w przedszkolach. Wiemy, że przystosować muszą się wszyscy. Jak mają to zrobić rodzice? Nie zawsze są świadomi potrzeb dzieci i swoich własnych, oczekują pomocy od specjalistów, by zdjęli z nich brzemię lęków i zapewnili, że dziecko jest w porządku, a oni są dobrymi rodzicami. A przede wszystkim, aby pomogli przejść przez próg przedszkola najłagodniej jak się da. Jak ma się przystosować dziecko? Oczywiście z pomocą dorosłych, którzy rozumieją naturę trzylatka i wiedzą, do czego jest gotowy, a co jest dla niego za trudne. Dziecko musi być na tyle dojrzałe emocjonalno-społecznie i sprawne psychomotorycznie, aby poradzić sobie z odbiorem dużej liczby silnych bodźców, wzmożonego, jednostajnego wysiłku i znoszenia ograniczeń w zaspokajaniu potrzeb. Człowiek nie rozwija się harmonijnie, więc nie zawsze wszystkie wymienione sfery są w równowadze. Tym bardziej potrzebny jest plan działania, który uwzględnia takie przystosowanie, które nie narusza delikatnej struktury psychicznej dziecka. Jakie konsekwencje psychofizyczne ponosi dziecko, gdy w nowym miejscu poddawane jest nadmiernej presji: a) Konsekwencje bezpośrednie Te czynności, które w domu były już opanowane i wykonywane z niewielką pomocą dorosłego, w przedszkolu, na skutek stresu, są „zapominane”, dziecko przeżywa regresję (cofa się do wcześniejszych etapów rozwoju), czuje się zagubione, niepewne i zakłopotane własną nieporadnością. A bywa głęboko zawstydzone, gdy przytrafi się fizjologiczny kłopot. Im młodsze dziecko, tym bardziej wyraża swój niepokój ciałem, poprzez zaburzenie jedzenia, snu, zanieczyszczanie się. Przejawem głębszej rozpaczy jest utrata apetytu, wagi, przewlekła choroba, brak zainteresowania otoczeniem, wycofanie, bierność, apatia. Dziecko nie potrafi zrozumieć i opowiedzieć o tym, co je niepokoi. Ale wiemy, że największe lęki odnoszą się do braku poczucia bezpieczeństwa gwarantowanego przez najbliższą osobę. Dziecko myśli (niektóre już mówi): brakuje mi mamy, tęsknię za nią, martwię się, że już nie wróci, ona mnie nie kocha. Zamiast rozpoznać i nazwać niepokoje, dziecko może demonstrować je poprzez uogólnione lęki, nieposłuszeństwo, rozpacz wobec drobnych spraw, nadaktywność, agresję wobec dzieci i dorosłych. Okazuje bunt i brak zaufania do bliskich osób (nie biegnie z radością do mamy, gdy ta przyjdzie, obraża się, albo „wisi” na mamie cały czas). Ważne: Kiedy stres staje się nadmierny, dotychczasowe osiągnięcia osobowości małego dziecka kruszą się. W pierwszym rzędzie naruszeniu ulegają możliwości zaspokojenia potrzeb. (…) Posiłki, drzemki i czas zakończenia dnia zawsze przysparzają trudności. b) Konsekwencje dalsze Wzorce zachowań z wczesnego dzieciństwa są bardzo trwałe i wywierają duży wpływ na funkcjonowanie człowieka. Jeśli nie dostanie on należytego wsparcia w okresie adaptacji, wtedy w każdej nowej sytuacji najpierw dziecko, potem dorosły będzie zamknięty w sobie, nieufny, spięty i czujny. Ten wcześnie „zapisany” w mózgu uraz będzie wracał i blokował sytuacje prowadzące człowieka do rozwoju. Będzie wpływał na przyszłość, dezorganizując szeroko pojęte funkcjonowanie społeczne jednostki. W praktyce oznacza to, że człowiek w obawie przed przeżywaniem przykrych uczuć (lęku, zagubienia, niepewności, zawstydzenia) nie uczy się nowych umiejętności, nie podejmuje ryzyka zmiany, która byłaby dla niego korzystna. Tkwi w bezpiecznych, bo sprawdzonych schematach. Boi się na przykład wszelkich spotkań grupowych, a jeśli już musi tam być – czuje napięcie i unika spontanicznych zachowań, ujawniania swoich potrzeb i uczuć. Psychologiczne korzyści programów adaptacyjnych Korzyści odniesione przez dzieci:

• obniża się poziom lęku i wzrasta poczucie bezpieczeństwa,
• następuje oswojenie się z miejscem i nauczycielkami,
• lęk i rozpacz nie zatrzymują procesu rozwoju osobistego,

Rodzice: mogą wykazać się aktywną postawą w przygotowaniu dziecka do przedszkola (mają jasno sprecyzowane oczekiwania, konkretne zadania do wykonania według otrzymanych przed wakacjami wskazówek), mają okazję poznać nauczyciela i przekonać się o jego kompetencjach, przekazana przez personel przedszkola wiedza o funkcjonowaniu trzylatka i jego obserwacja na tle grupy pomaga realniej ocenić własne dziecko, poznając nauczycielki i atmosferę w przedszkolu; wiedzą, komu zostawiają dziecko pod opiekę. Nauczycielki: poznają dziecko i jego relacje z rodzicami, mogą wykazać się wiedzą i kompetencjami, wzrasta ich poczucie pewności, wzrasta otwartość i wzajemne zaufanie między nauczycielami i rodzicami, obniża się poziom lęku przed grupą trzylatków i początkiem roku szkolnego, wzrasta zrozumienie dla sytuacji emocjonalnej dziecka przekraczającego po raz pierwszy próg przedszkola, w miejsce bezradności wobec silnych emocji małego dziecka pojawia się poczucie kompetencji i gotowość do wspierania dziecka. Uwaga: Zadowolony przedszkolak bez zbytniego napięcia rozstaje się z mamą i chętnie wita się z nią pod koniec pobytu w przedszkolu. Bawi się z dziećmi (lub obok nich) i podejmuje proponowane przez nauczyciela różne formy aktywności. Stara się być samodzielny zdobywając nowe umiejętności w tym zakresie. Przyswaja normy i reguły obowiązujące w grupie. Jest radosny i spokojny. Nie traci czasu i energii na przeżywanie rozpaczy. Lęk nie hamuje jego możliwości rozwojowych. Fragment artykułu pochodzi z poradnika Edukacja w przedszkolu Bibliografia 1. Caprioglio D., Moja droga od patologii dziecięcej do uczuciowości wyższej, wykład wygłoszony na Konferencji Fundacji „Zielone Domy”, Warszawa 2000.2. Filliozat I., W sercu emocji dziecka, esprit, Kraków 2009.3. Friedl J., Moje dziecko idzie do przedszkola, Jedność, Kielce 2001.4. Furman E., Jak wspiera dziecko w rozwoju, Jacek Santorski & Co, Warszawa 1994.5. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej rozwijających się, WSiP, Warszawa 2000.6. Lubowiecka J., Przystosowanie psychospołeczne dziecka do przedszkola, WSiP, Warszawa 2000.7. Olechnowicz H., Pierwsze kroki wśród ludzi, Nasza Księgarnia, Warszawa 1969.8. Skyner R. i Cleese J., Żyć w rodzinie i przetrwać, Jacek Santorski & CO, Warszawa 1992.9. This B., Bezpieczeństwo podstawowe, przyjemność socjalizacji, materiały seminarium „Zielone Domy w Polsce: nowa perspektywa profilaktyki społecznej”, CEFFIC, Warszawa 1996; tekst dostępny na stronie http://www.zielonedomy.org.pl/?strona=materialy (dostęp: 12.12.2011). Artykuł pochodzi z portalu: eksperciwoswiacie.pl Opracowała: Beata Jaszczycha

Adaptacja – czy jest potrzebna? Daty i terminy

Pójście do przedszkola jest doniosłą chwilą dla większości dzieci, wejściem w całkiem nowy świat. Podobnie jak na wszystkie inne wydarzenia, tak i na to dzieci zareagują w swój własny sposób, zależny od ich osobowości i konkretnej sytuacji. Pobyt dziecka w przedszkolu ma niewątpliwie bardzo korzystny wpływ na jego rozwój. Dziecko przebywa w naturalnym i profesjonalnie przygotowanym środowisku, co sprzyja poznawaniu i rozumieniu otoczenia, świata, nabywaniu umiejętności przez działanie, a także rozwojowi społeczno- emocjonalnemu. To pierwszy krok do samodzielności dziecka. W przedszkolu dzieci mają lepszą motywację, aby uczyć się różnych rzeczy, ponieważ inne dzieci już to potrafią lub również uczą się, przez co nabiera wiary w siebie i swoje możliwości. Rozwija też umiejętność współdziałania w grupie, czego w domu nie można mu zapewnić. Tutaj w nowym miejscu, nie jest już tak jak do tej pory. Mały człowiek uczy się żyć w innej rzeczywistości. Z jednej strony następuje to poprzez kontakt z nauczycielem, z drugiej przez kontakt z rówieśnikami. Poza tym musi zyskać orientację w nowej przestrzeni, aby nauczyć się w niej sprawnie funkcjonować. Dopiero kiedy pozna nowe pomieszczenia, sprzęty, będzie umiał się nimi posługiwać, poczuje się bezpiecznie. Barierą adaptacyjną początkującego przedszkolaka jest brak wiedzy o tym, co będzie robił w nowym miejscu, czym będzie się zajmował. Dobrym wprowadzeniem jest uczestnictwo rodziców i dzieci w spotkaniach adaptacyjnych. Kolejną część wiedzy nabierze dziecko poprzez własne doświadczenie, poznając rytm dnia oraz ucząc się kolejnych czynności oraz nawiąże kontakt z rówieśnikami podczas zabawy. Spotkania adaptacyjne będą odbywały się w ostatnim tygodniu sierpnia, tj. 30 sierpnia i 31 sierpnia 2021r. Głównym ich celem jest stworzenie dzieciom warunków do łatwej adaptacji w nowym środowisku społecznym jakim jest przedszkole, przy pełnym zaangażowaniu i współpracy z rodzicami. W zajęciach adaptacyjnych będą mogły wziąć udział dzieci wraz z rodzicami. Dzieci i rodzice zapoznani zostaną z bazą materialną i przestrzenną przedszkola, personelem, a także wezmą udział w zabawach i tańcach integracyjnych oraz zajęciach prowadzonych przez nauczycielki, które obejmą 1 września opiekę nad grupą. Dzieci zapewne chętnie będą słuchały wierszy, piosenek, aktywnie będą uczestniczyły w zabawach naśladowczych, ruchowych i integracyjnych. Oprócz zabaw w sali, dzieci zapoznają się z placem zabaw w ogrodzie przedszkolnym. Poznają sposób korzystania ze sprzętów i zabawek terenowych. Dotychczasowe spotkania adaptacyjne pokazały, iż dzieci które uczestniczyły w programie adaptacyjnym bez większych problemów przywitały przedszkole i chętnie uczestniczyły w zajęciach i zabawach. Znały już koleżanki i kolegów, swoje znaczki rozpoznawcze, wiedziały gdzie mają swoją szafkę w szatni czy w łazience. Były o wiele śmielsze i częściej zwracały się o pomoc do nauczyciela. Pozostałe maluchy miały znacznie dłuższy i trudniejszy okres przystosowywania się do nowego środowiska. Płakały przy rozstaniu z rodzicami, były onieśmielone i nie czuły się bezpiecznie. Zazwyczaj widać wyraźną różnicę między dziećmi. O osiągniętym sukcesie działań adaptacyjnych świadczyć będzie ocena rodziców, dokonana po dwóch miesiącach pobytu dzieci w przedszkolu. Sami Państwo zauważycie, czy działania adaptacyjne prowadzone w placówce były niezbędne dla dzieci. W czasie wspólnych zabaw i zajęć umożliwimy Państwu poznanie nauczycieli, placówki przedszkolnej i panujących w niej zasad. Do osiągnięcia powodzenia programu adaptacyjnego przyczyni się również aktywne włączenie się w jego przebieg samych rodziców. Potem spokojniej i pełni zaufania przekażecie Nam Państwo to, co macie najcenniejszego – Wasze Dzieci. Dyrektor i Personel Przedszkola Miejskiego Nr 3

Artykuły dla rodziców